Het is hun derde zwangerschap. Maar niet hun derde kindje.
Twee keer eerder waren ze vol verwachting in verwachting. En twee keer ging het mis. De eerste zwangerschap eindigde in de achtste week in een miskraam. Toen ze daarna weer zwanger was, sloeg de angst en onzekerheid toe. Dit wilden ze liever niet nogmaals mee maken. Er was ook nog een zorgverlener die ze geruststelde; de kans was klein dat het wederom een miskraam zou worden. Maar bij de tweede echo kon de verloskundige geen hartslag vinden.
Naast het verdriet om het verlies van deze zwangerschap en dit kindje, waren er nog tal van emoties om mee te dealen. Angst voor herhaling, om maar één te noemen. De angst dat ze nog vele malen dit verdriet moesten verdragen voordat ze eindelijk een kindje, hun kindje in de armen konden sluiten. Geen idee hoe ze zo’n verdriet steeds weer moeten opvangen. De onzekerheid dat hun kinderwens in het geheel niet vervuld kon worden, werd steeds groter. De twijfel of haar lichaam überhaupt in staat was een zwangerschap te voldragen sloeg toe.
Daarmee creëer je de illusie dat je de pijn bij een eventuele volgende miskraam onder controle hebt.
En zo zaten ze bij mij. Bang, verdrietig, ontredderd.
Maar ook: weer zwanger! Niet wetend wat ze met hun gevoel aan moeten. Ze wilden blij zijn, want hier hadden ze zo op gehoopt. En tegelijk konden en durfden ze niet blij te zijn. De angst voor een volgende miskraam was te groot.
Angst om te binden
Het is een beschermingsmechanisme: de blijdschap buiten de deur houden. Want daarmee creëer je de illusie dat je de pijn bij een eventuele volgende miskraam onder controle hebt. Als het je lukt om je niet al te veel te verheugen op deze zwangerschap dan valt de teleurstelling ook mee. Als je je niet bind aan deze zwangerschap bescherm je jezelf tegen het verlies van de liefde.
Wanneer je bezig bent met de angst onder controle te houden, kun je geen verbinding maken met je kind en kun je niet genieten van de zwangerschap.
Rouw en Liefde horen bij elkaar
Rouw is de keerzijde van liefde, zo wordt gezegd. Ofwel, omdat de zwangerschap van betekenis was én is doet het pijn. Elke zwangerschap is van betekenis. De zwangerschappen die voldragen mogen worden alsook de zwangerschappen die voortijdig eindigen. Als je bang bent voor de rouw, ben je ook bang voor de liefde.
Wanneer je de liefde kunt toelaten, kun je in verbinding afscheid nemen. Kun je tegen het kind, én jezelf zeggen dat je er al van hield. Dit in verbinding zijn, dit welkom heten helpt je ook afscheid te nemen.
Maar nog fijner, wanneer deze zwangerschap wel goed verloopt weet je dat deze zwangerschap en dit kindje vanaf het begin zeer welkom was.
Ik wil ook hulp bij het toelaten van de liefde
Maak hier een afspraak als je wel wat hulp kunt gebruiken bij het welkom heten terwijl je afscheid moet nemen.
