Zo’n 15 jaar geleden, als men wilde zoeken naar familie, kwamen mensen binnen met wat informatie uit een adoptiedossier, of een geboorte akte.
Reuze spannend vond men het vaak. Ze hadden zelf al veel gedacht, getwijfeld, gesproken met familie (of juist in het diepste geheim) maar besloten dat het moment daar was om te gaan zoeken.
Zoeken naar informatie over hun afkomst, informatie over de persoon van de moeder of vader.
Zoeken naar informatie over de redenen van de afstand ter adoptie, of redenen van vertrek van de familie.
Omdat het besluit om te gaan zoeken naar familie eenmaal was genomen was de spanning en het ongeduld groot. Ik moest dan het ongeduld helpen managen. Het kon helaas nog even gaan duren. Zoeken naar familie betekende gemeenten en archieven aanschrijven in de hoop dat ergens de juiste informatie ligt.
Van gemeente naar archief, van archief naar dossier. Om over zoeken in het buitenland maar niet te spreken. Dat gaat nu wel anders, met 2 klikken met de muis weet je al heel veel.
Soms kwamen mensen binnen met het adres van vader of moeder, soms het adres van een (half) zus of broer. Ze hadden zelf al wat speurwerk gedaan, en met de komst van internet (facebook) word dat steeds eenvoudiger.
Alleen… Tja, dan heb je dat adres, en dan?!
Stuur je een bericht, ga je bellen, of rij je er naar toe en bel je aan?
En wat zeg je dan….
En hoe zal de ander reageren….
Dit soort dingen.
Verwachtingen en teleurstellingen
Het spannende in dit soort dingen zit ‘m vaak in verwachtingen en teleurstellingen. Verwachtingen heb je soms zelfs een beetje onbewust. Die verwachtingen wordt je je pas bewust als je als het ware geconfronteerd wordt met de realiteit:
Je wordt teleurgesteld,
het is eigenlijk precies als je dacht of hoopte
of het is zelfs beter dan dat?
Je snapt dat ik als hulpverlener vooral op mijn hoede ben voor die verwachtingen die lijden tot teleurstelling.
Dus ik wil je vragen om vooraf bij je zelf na te gaan, evt. ook op te schrijven, waar hoop je op?
Wat denk je dat er zal gebeuren?
Wat zou het mooiste zijn en waar moet je niet aan denken? En vraag je vervolgens bij al die dingen ook af hoe reëel deze wensen, gedachten en angsten zijn.
Op zoek naar die ander
Het besluit om op zoek te gaan naar die ander, daadwerkelijk dat familielid te willen ontmoeten neemt soms tijd in beslag. Vragen als ‘ben ik zo ver?’, ‘Kan ik omgaan met een afwijzing of een teleurstelling?’ ‘Wil ik contact of wil ik vooral antwoord op vragen?’ ‘Wat zouden mijn (adoptie) ouders er van vinden?’ gaan vaak vooraf aan dit besluit.
Maar als die knoop dan is doorgehakt moet de uitslag eigenlijk zo snel mogelijk helder zijn.
Die ander heeft soms ook tijd nodig. Zijn of haar eigen tijd om met het verleden in het reine te komen om de toekomst aan te kijken. Het benaderen van de ander vraagt dan om rekening te houden met diens verhaal, wensen, en noden.
Spoorloos
Ik kijk graag naar het tv programma ‘Spoorloos’. Zoals ‘Spoorloos’ het verhaal van de ander in beeld brengt, in het eigen land, in het eigen huis, in de eigen omstandigheden. Al vertellend kan ik niet tegen die beelden op!
Maar voor een evt. succesvol opbouw van een contact is meer nodig dan het verhaal vernemen.
Persoonlijk gaat het mij altijd te snel dat vervolgens de voortuin vol staat met familieleden en de zoekende de straat in komt lopen.
Verhalen moeten ook de tijd krijgen om even te bezinken.
Ontmoeten
Je wilt die ander leren kennen, wat wil je graag weten? Schrijf evt. die vragen voor jezelf ook op.
Bedenk welke onderwerpen je iig aan de orde zou willen zien. En welke onderwerpen vind je voor een later moment.
Wat wil je vertellen over je zelf, wat moet de ander zeker van je weten, en wat (nog) niet.
Denk ook eens over de locatie.
Bij jou thuis? Dat kan een rustige plek zijn waar je even ongestoord kunt praten. Maar wat als de een na een bepaalde tijd is uitgepraat, en de ander niet? Hoe beëindig je dat dan. Of wat als er geen wederzijdse klik is? Dan kan een neutrale locatie uitkomst bieden.
Ik kan het niet laten, een beetje huiswerk, om je te helpen de ontmoeting voor te bereiden.
Als het toch te spannend is, als er te veel vragen zijn kan ik je helpen in het voorbereiden van je zoektocht, en het voorbereiden naar een evt. ontmoeting of het begeleiden van een ontmoeting.
Neem dan gerust contact op.
Meer lezen? Om te kunnen worden geadopteerd, ben je eerst afgestaan!
